O coronavirus NON está a ser bo para o medio ambiente
Os efectos do confinamento son positivos a moi curto plazo. En realidade, esta pandemia conlevará varios efectos prexudiciais
O estado de alarma e as medidas de confinamento supuxeron a restrición do tráfico nas cidades de todo o mundo. Durante estes días publicáronse imaxes por satélite mostrando a redución de emisións contaminantes (NO2) como unha das probas de que o medio ambiente estaríase a favorecer diso.
Con todo, a situación é máis complexa. Fernando Valladares, director do grupo de Ecoloxía e Cambio Global no Museo Nacional de Ciencias Naturais ( MNCN-CSIC), recoñece efectos positivos a moi curto prazo, explica que ten moito de anécdota e temporalidade. En realidade, esta pandemia conlevará varios efectos prexudiciais:
- Efecto rebote: Cando acabe a crise, as emisións aumentarán (o que se deixou de emitir durante a crise será menor do que logo se emitirá), como xa se viu en crises anteriores.
- Freo á transición a enerxías limpas: O investimento retardouse e mesmo detido.
- O petróleo abaratouse: O cal leva a consumos pouco eficientes. As vendas de vehículos eléctricos saen tamén prexudicadas.
- As medidas de estímulo económico en China e Estados Unidos están a relaxar a protección ambiental: Sectores moi contaminantes seguirán facendo o de antes e mesmo máis para “recuperar a economía”.
- A investigación científica que non se pode facer en casa detívose, incluída a ambiental e climática.
- As reunións climáticas canceláronse ata o ano que vén: Glasgow era o anfitrión da COP 26. É moi revelador que non houbese unha alternativa, cando poderían exporse videoconferencias para avanzar algo.
A pesar diso, Valladares propón unha mensaxe positiva: “Todas os bos sinais que viu a xente, como unha menor contaminación, a añoranza de espazos verdes, etcétera, deberíannos facer ver que se poden conseguir. Para iso hai que apoiar as iniciativas e os políticos que as impulsen”.
A caída da actividade en transportes, consumo ou empresas durante a crise do coronavirus está a ocasionar un menor uso de combustibles fósiles, os principais emisores de CO2, o principal gas de efecto invernadoiro (GEI) motivado pola actividade humana. Por iso, pódese estimar que este ano as emisións poderían baixar a niveis non observados nas últimas décadas.
Agora ben, como puntualiza Agustín do Prado, especialista en sistemas agrícolas e emisións de GEI do BC3, non será suficiente para que a atmosfera deixe de experimentar subidas nas concentracións de CO2: “A razón principal é que o CO2 ten unha vida moi larga na atmosfera e, por tanto, acumúlase mesmo se as emisións redúcense ostensiblemente. Sería necesario unha redución incluso algo maior que a deste período e continuada durante as décadas vindeiras”.
Do Prado explícao nun vídeo utilizando unha bañeira chea de auga como símil. A bañeira sería a atmosfera, a auga o CO2 atmosférico, o chorro da billa as emisións de CO2 e o desaugadoiro a capacidade natural para retirar ese CO2: “A revolución industrial abriu de forma moi rápida e drástica esta billa. Para estabilizar a concentración de CO2 na atmosfera necesitamos pechar a billa. Isto requirirá unha transición rápida a enerxías renovables e un menor consumo de enerxía”.
Vía: Ecovidrio
Voltar o listado